Extraido de Abordaxe Revista
Hoxe, xoves 10 de marzo realizouse a terceira e última sesión do xuízo a nosxs compañeirxs Mónica e Francisco. Principalmente realizáronse as alegacións finais tanto de xs abogadxs defensores como da acusación particular e fiscal.
Hoxe, xoves 10 de marzo realizouse a terceira e última sesión do xuízo a nosxs compañeirxs Mónica e Francisco. Principalmente realizáronse as alegacións finais tanto de xs abogadxs defensores como da acusación particular e fiscal.
A vista comezou cos testemuños periciais,
citados a xuízo pola defensa, de quen emitiu informes sobre o estudo
comparativo de ADN entre unha serie de obxectos que se recuperaron tras a
explosión, e o ADN de Francisco e Mónica extraído de obxectos que se
tomaron das súas celas. Confirmaron o exposto nos seus informes: non
existe ningún tipo de coincidencia.
Posteriormente a xuíza consultou se as
partes sostiñan as súas conclusións iniciais, ante o cal o avogado da
acusación particular, a muller que estaba no alicerce no momento da
explosión, expuxo que sostiña o cargo de «danos» e «lesións»
pero que retiraba os cargos de pertenza e conspiración, rebaixando
considerablemente a petición de condena a 12 anos e un día a cada
un/unha e solicitando unha indemnización de 102.000 euros.
As alegacións finais comezaron coa Fiscal
quen mantivo os 4 cargos que se lles imputa no escrito de acusación:
pertenza, estrago, lesións e conspiración. Así tamén mantivo a petición
de 44 anos de prisión para cada un/unha. Na súa argumentación insistiu
en que tras a vista oral e os informes de intelixencia queda probada a
participación dxs compañeiros nunha organización de carácter terrorista.
Ante a desacreditación dos peritos que a defensa fixera nas sesións
anteriores aludindo á falta de formación titulada destes nos temas que
emiten os seus informes, a fiscal quixo validar os seus desempeños a
partir dos seus coñecementos técnicos e prácticos. Nesta mesma liña, a
fiscal continuou a súa alegación dando por probada a participación de
Francisco e Mónica na acción do Pilar e na intención de atentar contra o
santuario de montserrat. Respecto ao cargo de lesións, apoiar nos
informes médicos que dan conta das lesións auditivas e as secuelas
psicolóxicas da muller afectada.
Continuaron as alegacións a acusación
particular, explicando o porqué do cambio das súas conclusións tras a
vista oral, sinalando que aínda que coincidía coa fiscal en que xs
compañeirxs pertencen a FAI-FRI e GAC non hai argumentos suficientes
para considerar a esta unha organización terrorista. Unha argumentación
similar utilizou para xustificar o retiro do cargo de estragos:
considera que efectivamente a súa visita a monserrat tiña a intención de
atentar contra esta pero non existen as probas suficientes para
probalo. Respecto dos cargos que sostivo é importante sinalar que
modificou a figura de «estragos» por «danos» con finalidade terrorista.
As alegacións finais corresponderon á
defensa, os cales foron contundentes e categóricos no cuestionamento da
tese acusatoria. Foi unha exposición extensa polo cal abordaremos para
efectos deste resumo os aspectos medulares da argumentación:
- Falta de imparcialidade da sala de enxuizamento ao incorrer en procedementos que correspondían ao xuíz instrutor. Neste punto tamén expúxose que era sinal de imparcialidade o feito que a mesma sala fose quen decretase a ampliación da preventiva indicando que existían «probas» suficientes para tomar esta medida. Aquí tamén cuestionouse o que se incluiran no xuízo informes policiais como probas periciais.
- Falta á verdade ao sinalar na investigación que Francisco e Mónica foran condenados en chile polo caso bombas e quedaran en liberdade por un «fallo procesual» sendo que foran absoltos por falta de probas.
- O feito que o auto de procesamento e o escrito de acusación fose un «curta e pega» dos informes de intelixencia denota a falta de imparcialidade na investigación fiscal e no procedemento de instrución do caso.
- Baixo unha adoitada documentación técnica ponse en cuestión a rigorosidade do sistema que se utilizou para obter os resultados do análise antropométrico, sinalando por exemplo, que en ningún momento queda claro cales son as especificidades técnicas do programa que se aplicou; o porqué utilizouse ese sistema e non outro e que os resultados están lonxe de ser fiables xa que non cumpren os mínimos dos requisitos técnicos (distancia da cámara, ángulo, luz, píxeles, calidade da imaxe)
- Cuestionase o uso de fontes «abertas», é dicir, obtidas a partir de internet sen contrastar con fontes orixinais.
- Recalcan que ningunha testemuña presencial dá unha descrición que coincida cos trazos deles.
- O concepto e a práctica da «solidariedade e o apoio mutuo» son inherentes a todo anarquista.
- Ao necesitar polo menos 3 persoas para conformar unha organización terrorista a investigación policial necesitou vinculalos con outras persoas e grupos e é aquí onde aparecen os GAC no proceso.
- Non existen indicios suficientes para vinculalos cos GAC e en ningún caso pódese considerar a ésta como unha organización terrorista sinalando que non hai ningunha acción que se reivindicara baixo estas siglas. Ademais fíxose unha revisión dos comunicados de GAC e o libro «contra a democracia» demostrando que non hai ningún aspecto nos seus contidos que poida indicar que é unha organización con finalidade terrorista.
- A defensa argumenta que FAI-FRI non responde a ningunha estrutura nin organización e que é unha «firma» baixo a cal se chama á acción dos anarquistas a nivel internacional. Reitérase tamén que desde o ano 2010 xa non está tipificada como organización terrorista pola comunidade europea.
- Sobre o informe de perigo do artefacto explosivo, partindo da convicción de que non son eles os responsables do feito, sinálase que quen cometese a acción do alicerce non buscaban causar dano a persoas, dadas as características do artefacto, a hora en que estourou e o aviso telefónico que se fixo.
MORTE Ao ESTADO E VIVA A ANARQUÍA
Ningún comentario:
Publicar un comentario