15/11/16

Condenam as “Nais contra a Impunidade”. As 15 encausadas terám que pagar 720 euros por pessoa mais as custas judiciais. Algumhas anunciam que nom vam pagar e irám ao cárcere.

extraido de Abordaxe Revista

11001882_357550627780195_7492744573080014277_n-300x300

Segundo o publicado numha rede social, num tempo recorde a (im)justiça desta (pseudo)democracia vem de tirar sentência contra as 15 imputadas, membros e solidárias do coletivo “Nais contra a impunidade”, resultando todas declaradas culpáveis de injúrias á Garda Civil e, em consequência, condenadas a multas de 4 € diários durante 6 meses de pago (720 € per cápita mais as costas do juízo que fam um total de 10.800 €) e, no caso de nom pagar a pena multa, esta será substituida por 3 meses de prisom.
Ainda que durante o juízo várias das pessoas imputadas nom foram identificadas por nenhuma testemunha da acusaçom, ve-se que o juiz deu validez de prova a um video caseiro de mala qualidade e feito á distância com um teléfone dum dos picolos para assim condenar á totalidade das 15 imputadas por berrar supostamente “A GARDA CIVIL, TORTURA E ASSASSINA!” na concentraçom que, no ano 2010, e ao igual que em anos anteriores, se estava a exiger o esclarecemento da morte do moço Diego Viña nos calabouços do quartel da Garda Civil em Arteixo em 2004 e, sem que, em nenhum momento, se tivera identificado ás assistentes á concentraçom desse ano; que, e ao igual que em anos anteriores, se limitaram a concentrar-se fronte á igreja de Arteixo, onde os picolos desta localidade e suas famílias soem celebrar a festa da sua patrona católica, apostólica e espanhola, La Pilarica, e nom gostam nadinha que na sua comuniom anual com a igreja católica haja quem reclame justiça para com um moço, Diego, que apareceu morto no calabouço quando contava com só 22 anos, tras ser encirrado a petiçom do seu pai (membro retirado da benemérita) e sem justificaçom algumha para tal encerro; assim como para com outras familiares deste coletivo tamémmortas baixo qustódia e das que seus assassinos seguem goçando de impunidade (e de ai o nome de dito coletivo).
Nada que estranhar desta justiça, pois já durante a vista nom se lhes permitira, por parte do juiz, nem nomear a sua necessidade de esclarecer a morte de Diego: “Esa no es la cuestión, aquí estamos para juzgar un delito de injurias a la Guardia Civil”. Um juízo que ficará nos anais da vergonha, onde a Guarda Civil apresentara-se como vítima de “injúrias” e pouco menos que vitima dum sequestro numha igreja por parte de nais e familiares que queriam saber, e seguem querendo saber, como é que morreu Diego.
Dizer que entre as condenadas, familiares e solidárias, algumhas estám dispostas a nom pagar e mesmo a continuar a celebrar o ato de dó no día 12 de outubro (data na que, os patriotas espanhois, tamém celebram  o início da massacre das culturas americanas pre-colombinas) até que reconheçam que Diego foi detido ilegalmente, e torturado e assassinado baixo qustódia.
Se estás interesada em colaborar economicamente solicita ao mail xosetarrio@naiscontraimpunidade.org o livro “Huye, hombre huye” de Xose Tarrío polo coste de 10 € (sem gastos de envio a partir de pedidos de 10 ejemplares). O dinheiro irá destinado as Nais e o livro é umha ferramenta de denúncia contra os Ficheiros de Especial Seguimento F.I.E.S. e o reflejo de fugas e combate nos cárceres do Estado.
Apoia e Difunde
Como colofom colo acá o espressado numha rede social por umha das Nais condenadas (nom traduço e respeito a sua escrita):
BUENO COMPAÑEROS COMO BEIS LAS MADRES EMOS SALIDO CULPABLES ANE LOS SEÑORES JUEZES ESTA SENTENCIA ES LA BERGUENZA DE ESTE PAIS DONDE SE CULPA ALOS INOCENTES Y LOS CULPABLES KEDAN IMPUNES ENTRAN UNA NOCHE EN UNA CASA LA GUARDIA CIVIL DE ARTEIXO LLAMADA POR EL PADRE DE DIEGO VIÑA EL CUAL ES TAMBIEN GUARDIA CIVIL POR UNA SIMPLE DISCISION CON SU PADRE ENTRAN EN SU CASA SIN ORDEN DE DETENCION Y CON DENUNCIA FALSA DEL PADRE SE LLEBAN AL CHICO Y AL HOTRO DIA SE LO DAN CON LOS PIES POR DELANTE A ESA MADRE SIN MAS ESPLICACIONES DICEN KE SE AHORCO CON SUS PROPIOS PANTALONES LOS CUALES TIRAN ALA BASURA NOSOTRAS LAS MADRES CONTRA LA IMPUNIDAD PEDIMOS ESCLARECIMIENTOS DE LOS ECHOS Y KE SE AGA UNA INVESTIGACION LA CUAL SE LE NIEGA ALA FAMILIA Y POR APOYAR A ESTA Y DECIR KE LA GUARDIA CIVIL TORTURA Y ASESINA NOS ENJUICIAN Y NOS ENCUENTRAN CULPABLES DE INJURIAS Y NOS CONDENAN PORKE EL HONOR DE LA GUARDIA CIVIL ESTA POR ENCIMA DE LA MUERTE DE DIEGO Y POR ENCIMA DEL HONOR DE SU FAMILIA Y EL HONOR DE LOS IMPUTADOS YO COMO UNA DE LAS IMPUTADAS RRECLAMO TAMBIEN MI HONOR PORKE LO TENGO Y SIGO RECLAMANDO Y SEGUIRE ACIENDOLO PORKE SEÑORES JUECES NUESTROS HIJOS TAMBIEN TIENEN HONOR Y TENIAN VIDA Y SE LA AN KITADO DE UN MANOTAZO YO KISIERA SABER SI FUERA UN HIJO DE KUALKIERA DE ELLOS CERRARIAN LA BOCA NO LO CREHO YO PERSONALMENTE SEGUIRE PIDIENDO JUSTICIA PARA DIEGO Y SU FAMILIA NO PIENSO PAGAR UN DURO ASI KE ME TENDRAN KE METER EN LA PUTA CARCEL PERO CON MI DINERO NO COMERAN UN VOGAVANTE MAS EN EL RESTAURANTE

03/10/16

Tokata Y Fuga 4-VI-2016. Algo Se Mueve Por Las Nais

extraido de Boletín Tokata.
Hablamos con Pastora, la madre de Xosé Tarrío, y con Carmen, la de Diego Viña, de Nais Contra A Impunidade, recapitulando las circunstancias del juicio que amenaza el próximo 6 de junio a 15 personas que participaron en un escrache a la guardia civil de Arteixo en protesta por la muerte en sus calabozos nunca aclarada del hijo de Carmen. Repasamos las acciones de apoyo a las Nais de las que hemos tenido noticia y leemos algunos testimonios de solidaridad. Finalmente, hablamos de algunos intentos de luchas defensivas contra los tratos inhumanos y degradantes que sufren las personas presas en las cárceles del Estado español.


Comunicado De José Ángel Martins Mendoza Desde Topas Anunciando Su Ayuno Mensual Para Octubre Y Que Se Suma A La Huelga De Hambre De Noviembre En Apoyo De Las Nais

extraído de Boletín Tokata.

Salud, compañeros, soy José Ángel Martins Mendoza, miembro del Colectivo de Presos Sociales Anarquistas (COLAPSO), desde este campo de exterminio del Estado español de Topas os daré las últimas novedades.
Supongo que todxs habéis recibido la última propuesta que unos compas querían realizar en un principio con ASPRELA. El debate empezó rechazando tal propuesta, pero tendiendo puentes entre nosotrxs y la calle. Recordaros que todo lo que sean refuerzos son bien recibidos y nos alegramos de que algunos de vosotros participéis en esta pequeña lucha activa frente el terrorismo carcelario. La verdad es que esperábamos mucho más, pero debemos saber más o menos por vuestra actitud con quiénes contamos dentro y fuera para así, cada mes, cuando realicemos los ayunos, aparte de informar y denunciar a las cárceles, mandar escritos al congreso de los diputados, defensora del pueblo, etc.
También me gustaría hacerles saber a nuestros compas Mónica y Francis nuestras ideas de lucha y creemos que serían importantes sus aportaciones por sus aún recientes detenciones.
Deciros que en el mes de septiembre, aparte del ayuno mensual que vengo realizando los tres primeros días del mes por dictaduras de estos caraduras, he tenido que ponerme seis días en huelga de hambre a causa de su negligencia a la hora de comunicar con mis seres queridos, debido, claro está, a la distancia en que nos tienen de nuestras compañeras, familiares, etc.
También hacer hincapié en el juicio que se celebrará el próximo 2 de noviembre contra las compas de Nais Contra A Impunidade donde les piden 44.000 euros de pena-multa por pedir el esclarecimiento de uno de tantos asesinatos en cárceles y comisarías.
Hago un llamamiento a todxs lxs ácratas para que ese día todxs seamos unx. Por eso, me sumo a la huelga de hambre propuesta por algunos compañeros para los días del 1 al 8 de noviembre.
Deciros que, a consecuencia de la huelga de hambre que acabo de dejar, este próximo mes de octubre no haré los tres días de ayuno como siempre y sólo haré ayuno el 1 y el 2.
Sin más, me despido de vosotrxs con mucho odio y rabia lleno de anarquía. Salud, ánimo y fuerza, rebeldía y anarquía. Muerte al Estado capitalista que encierra. No queremos a nadie preso.

Tokata Y Fuga 17-IX-2016. Huelgas De Hambre, Autolesiones, Solidaridad Y Debate

extraido de Boletín Tokata.
Hablamos de la convocatoria de acciones por un tratamiento sin discriminación para las personas presas con VHC para el 24 de septiembre. Nos hacemos eco de la situación de de algunos compañeros que se han puesto estos días en huelga de hambre en apoyo de la propuesta de lucha colectiva y de la de otros que se han autolesionado para hacer frente a tratos inhumanos y degradantes, y leemos algunos comunicados.


18/09/16

Proposta de folga de fame colectiva nos cárceres en apoio de Nais contra a impunidade de cara ao xuízo do 2 de Novembro

extraido de Abordaxe Revista
Tirado de tokata.info 

Nós tamén queremos saber que lle pasou a Diego!!
Criminalizar a solidariedade é unha sucia e vil estratexia utilizada nos últimos anos por aquelas rancias mercenarias que ven perigar o seu tan podrecido sistema capitalista e negocio encuberto carcerario. Así, no ano 2011 (por facer unha clara referencia á historia máis recente da ardua loita anticarcelaria), aquelas denuncias presentadas polo noso compañeiro Juankar de sufrir reiteradas malleiras a mans de mercenarias hienas alienadas, foron prontamente reprimidas en forma de novas, varias e moi variadas formas de represividade que acabaron con varias sentenzas condenatorias. Represión voraz fascista que alcanzaron tamén a resposta valente e solidaria que desenvolveron as nosas compañeiras compoñentes do Grup de Suport de PRESXS en Lluita de Ponent en igual sentido opresor condenatorio para os 3 mozos de Lleida, integrantes e mellores irmás na campaña Cárcere=Tortura. Sucias condenas que, ano tras ano, vanse estendendo nos vertedoiros xudiciais con idénticos resultados e que certas persoas «non gratas», cos seus nomes e apelidos están a sufrir en carnes propias: Tamara, Nuria Pórtulas, Sergi Ollé, Oriol Puig, Pablo Fernández e algún/algunha que me deixo no tinteiro.

[C.P. A Lama] Poblete en loita!


extraido de Abordaxe Revista



Difundimos este comunicado recibido no correo.
 A finais de agosto, o Xulgado de Vixiancia Penitenciaria requeria á prisión de A Lama trasladar ao hospital Provincial de Pontevedra ao preso alacantino, de orixe chilena, Jose Adrián Poblete Darre, debido ao seu estado de saúde despois de levar varias semanas en folga de fame.
boletin Adrián púxose en folga de fame o pasado 1 de agosto, unha acción que realiza para protestar contra as inhumanas condicións nos módulos de illamento e pola represión que sofren os activistas prodereitos humanos e propres@s tanto dentro como fóra do cárcere.
  Proponse realizar a folga de fame (na actualidade sostida a base de fármacos) dende o 1 de agosto ata o día en que xulgarase, en Coruña, ao colectivo Nais contra a Impunidade, o vindeiro 2 de novembro, como unha acción de protesta sen que haxa posibilidade que a administración penitenciaria ou o xulgado poida facer nada para que desista.
 Este preso libertario chegou ao cárcere de Pontevedra despois de realizar 2 folgas de fame no cárcere de Estremera, unha de case 3 meses, entre febreiro e abril e outra de sede de varios días en maio, sempre protestando pola inasistencia sanitaria, polo aillamento, polos abusos do funcionariado aos presos, as condicións do 1er grao e en xeral, reivindicando a dignidade das persoas presas.
 En xullo realizou unha nova folga de mais de dúas semanas xa na prisión da Lama e despois de “recuperarse” volve agora a realizar este novo acto de protesta cunha duración determinada de 93 días e centrando a reivindicación na represión ao colectivo Nais contra a Impunidade e en xeral contra a represión aos colectivos e asociacións de axuda a pres@s.
 Este xoven preso ten as comunicacións intervidas por pertencer á Asociación de Presos en Loita Activa estando en illamento continuo e sendo constantemente dispersado.
Solidariedade c@s que loitan!!
Solidariedade Activa c@s Pres@s.

19/07/16

Cárcel De A Lama (Pontevedra): José Adrián Poblete Darre En Huelga De Hambre Desde El 1 De Julio

En la cárcel de A Lama (Pontevedra), de siniestra fama, al menos dos presos están en huelga de hambre. El 26 de junio, informábamos de la que iniciaba el canario Ruymán Armas Santana denunciando la desatención sanitaria, los malos tratos continuos, los cacheos arbitrarios, las condiciones infrahumanas del módulo de aislamiento y otros abusos de los carceleros. Hoy nos llega la noticia de que el pasado 1 de julio se puso también en huelga de hambre José Adrián Poblete Darre, que ya estuvo 78 días en huelga de hambre entre febrero y abril y varios más en huelga de hambre y sed en mayo y ha venido participando en la propuesta de lucha colectiva de ASPRELA (Asociación de Presos en Lucha Activa). Reivindica la excarcelación de lxs presxs enfermxs, el fin del régimen de castigo y la limitación de su condena, y denuncia las represalias contra la gente de ASPRELA y la criminalización de los grupos de apoyo, expresando especialmente su solidaridad con las Nais Contra A Impunidade.
A continuación, unos fragmentos de una carta suya, donde explica sus motivos y reivindicaciones:
Un abrazo para todos los compas que luchan dentro y fuera de estos muros de hormigón. para todos ellos y ellas un abrazo fuerte y lleno de rebeldía. Bueno, te comentaré que la huelga de hambre la empezaré el día 1 de julio de 2016 reivindicando que las personas que tengan enfermedades terminales se vayan a sus casas; el acoso hacia mí y mis compas por haber hecho ASPRELA o estado en ella; (…) que se me aplique nuevamente el triple de la mayor; el cierre de los primeros grados y el fin del artículo 10. Y, sobre todo, mi solidaridad con todos aquellos que luchan contra este sistema opresor, especialmente con las Nais Contra A Impunidade, que no dejan de meterse con ellas tratándolas como de lo peor, por el solo hecho de reivindicar los derechos a este Estado capitalista. Un abrazo a mis compas de Tokata. Compas, esta vez llegaré más lejos. Mi objetivo es que la gente se dé cuenta de lo que realmente pasa en estos centros de exterminio, tanto aquí como en otros países, como Chile. Cómo el Estado nos trata de aborregar con leyes más duras y opresoras para el pueblo, donde el rico se hace más rico y el pobre sufre las consecuencias (…).
Nos podrán quitar nuestra libertad, pero no nuestra dignidad.

[Pontevedra] Folga de fame no cárcere da Lama contra os abusos dos carcereiros

extraido de Abordaxe Revista

Fonte:  Tokata 
Un compañeiro avísanos de que Ruyman Armas Santana, preso canario no cárcere da Lama (Pontevedra), que xa se coseu a boca en setembro do ano pasado en Monterroso para protestar polos abusos dos carcereiros, iniciou unha folga de fame denunciando a desatención sanitaria, os malos tratos continuos, os cacheos arbitrarios, as condicións infrahumanas do módulo de illamento, etc. Desde que está na Lama (20-I-2016) denunciou ao equipo técnico, aos servizos sanitarios e a varios carceleros por malos tratos e ameazas. A continuación unha carta do compañeiro:
A Lama, 23 -V-2016
Ola, chámome Ruymán, son das Palmas. Veño interpoñer un comunicado do abuso que cometeron comigo no centro penal de Monterroso, no módulo C 10, o día 31-12-15. Viñeron un xefe de servizo chamado don Julio e dous funcionarios, todos bébedos, e pegáronme unha malleira. Eu tamén lles peguei para defenderme destes borrachos e torturadores. Tivéronme seis días amarrado na cama. Durante estes días que eu estaba atado pegábanme cabotazos e alí estiven en illamento do día 31 ata o 20-01-15, que me trouxeron á lama, e, a verdade, aquí hai dous carcereiros, Francisco e Antonio, que estanme a putear, provocándome. Estes carcereiros están expedientados, teñen moitas denuncias. Eu denuncieinos ao Xulgado de Garda e á Audiendia de Pontevendra, igual que á subdirección de seguridade, porque están a permitir moitísimos abusos, cousa que nunca sae á luz. Estes carcereiros ameazáronme con que me levarían á cuarta galería e pegaríanme unha gran malleira ata matarme e din que despois me poñerán unha xiringa no brazo para que o médico forense diga que morrín de sobredose, que o médico forense nunca vai en contra do cárcere. Eu xa estiven varias veces en folga de fame e sede. A verdade, nestes 16 anos que levo preso sufrín moita tortura. Antes escribíame coa revista A Golpes, cando eu estaba en Porto I no 2001, tiña 21 aniños, hoxe teño 35, son antisistema, anarquista. Teño Hepatite C, estou a esperar para coller Sovaldi e teño unha minusvalía do 84%, física e sensorial. Gustaríame restar en contacto convosco e que me mandedes comunicados para reivindicar con todos os presos anarquistas e estar unidos. Espero dita contestación de vós.
Despídome, ata o próximo comunicado.

15/05/16

Tokata Y Fuga 14-V-2016. Nais Contra A Impunidade: Apoyo Mutuo Frente A La Violencia Institucional


Hablamos con Pastora González del juicio que se prepara en junio contra quince personas, componentes y simpatizantes del colectivo Nais Contra A Impunidade, y de otros asuntos relacionados; por ejemplo, de la reciente condecoración del ministerio de interior a unos guardias civiles acusados de pisotear los derechos y las vidas de la gente en la frontera de Melilla, o de muertes recientes en cárceles del Estado español. Mencionamos, además, luchas actuales en cárceles argentinas, belgas y españolas. Y también intervienen  Adelaida Artigado, de quien leemos un texto en apoyo de las Nais, y Manolo Martínez, que nos habla de algunas charlas que va a hacer sobre la COPEL, en cuyos inicios participó. Leemos, finalmente, un comunicado del compañero Peque, miembro del Colectivo Anarquista de Presos Sociales, reflexionando sobre perspectivas vigentes de lucha anticarcelaria.

Motines En Las Cárceles Belgas Durante Una Huelga De Boqueras


a-59

Cárceles amotinadas, barrios en tensión, explotados encolerizados…
ATAQUEMOS EN TODOS LOS FRENTES
“Nos tienen encerrados como ratas. La higiene es deplorable, las celdas apestan”. Desde que comenzó la huelga de carceleros, hace 13 días [el 8 de mayo], los presos no salen ya de las celdas. Sin duchas, sin patio, sin visitas, sin actividades, a veces hasta sin comida ni medicamentos. Algunos caen enfermos, pillan infecciones, les petan los plomos. Se les está dejando pudrirse, enterrados vivos las 24 horas del día.
“Estamos a dos dedos del motín”. En todas las cárceles suena la misma campana. Los presos se preparan para lo mejor que pueden hacer ahora: romper las celdas y destruir los talegos. En las prisiones de Tournai, Arlon, Huy, Lantin, Andenne… los disturbios han estallado ya: incendio de celdas, inundación de módulos, destrucción de galerías.
“Es lo nunca visto”. Este sábado, 7 de mayo, un devastador motín ha sacudido la prisión de Merksplas (Amberes). Módulos enteros han sido demolidos e incendiados por los presos insurrectos. Las galerías han quedado arrasadas, las rejas derribadas, los módulos destruidos.
Ahora es el momento de actuar. Las cárceles están a punto de explotar, los, barrios invadidos por militares y policías, rugen, la cólera de los explotados amenaza con lanzar un nuevo asalto contra este gobierno.
Ahora es el momento de actuar. Expresad vuestra solidaridad con los presos en rebelión. Dad cuerpo y alma a vuestro hastío. Romped con la resignación cotidiana. Lanzad un reto sublime al poder: el desafío de la libertad y la solidaridad.

[Argentina] Continúa La Huelga De Hambre De 1200 Presos En El Complejo Penitenciario Federal Nº 1 De Ezeiza Contra El Maltrato Y Las Humillaciones A Sus Familias

El militante abolicionista Luis Tagliapietra presentó un habeas corpus en representación de alrededor de 1200 detenidos cuyos derechos son vulnerados en el Complejo Penitenciario Federal Nº 1 de Ezeiza, y llevan 4 días en huelga de hambre [el 11 de mayo]. Uno de los principales reclamos refiere a la humillación permanente que sufren sus familias, mujeres, niños y hombres, como parte de una política de devastación que pulveriza los vínculos familiares. Como ya informara esta Agencia, esta cárcel aglutinó la mayor cantidad de asesinatos, muertes por enfermedad, suicidios reales y fraguados, en la última década, de todos los sitios de encierro de la Argentina. En diálogo con la APL, Tagliapietra desarrolló los ejes centrales que mantiene en pie de lucha los privados de libertad.
Scanner cancerígeno
Al comenzar el diálogo, Tagliapietra – quien se acaba de recibir de abogado- sostuvo que: “Los familiares son pasados por el scanner y luego se le practica además la revisación con contacto corporal y desnudo, lo que resulta una incongruencia y una arbitrariedad absoluta, ya que los dispositivos se implementaron, según la administración penitenciaria para no realizar las requisas con contacto corporal y desnudez. También se instalaron con la excusa de agilizar el ingreso de los mismos y por el contrario, los familiares pasan alrededor de 3 horas hasta lograr ingresar a la visita. Se dan muchísimos casos en que se los hace pasar repetidamente por la máquina, demostrando una clara ineficacia o falta de capacitación e idoneidad para interpretar las imágenes extraídas de la misma, han confundido una simple menstruación con drogas introducidas en la vagina, por ejemplo. Cabe aclarar que esto se le practica de manera indiscriminada a niños menores de edad, mujeres embarazadas, personas con discapacidades, etc. varias de las cuales a pesar del miedo a las represalias han realizado denuncias penales que no fueron atendidas y mucho menos han prosperado”.
Lugo, el militante que elaboró el habeas corpus presentado ante el Juzgado Federal de Instrucción Federal Nº 2 de Lomas de Zamora, destacó que “este dispositivo utiliza rayos x, los cuales son nocivos tanto para los tejidos celulares, como para el material genético (sobre todo en los embriones) y su utilización por fuera de la medicina se haya prohibido por la legislación en la mayoría de los países desarrollados, justamente éstos se encuentran atravesados por la problemática específica del “terrorismo” y han determinado que sólo se puede utilizar esta tecnología cuando está en riesgo la vida y/o la salud de la población por un eventual ataque, es decir, en los aeropuertos de estos países se utilizan scanners de iones o perros en primer lugar y en caso de detectar restos de explosivos y/o material estupefaciente se recurre a la utilización de los rayos x por única vez. Aquí las visitas son expuestas a los rayos de forma periódica entre tres y seis veces por semana lo que aumenta la posibilidad de daño ya que el efecto de los rayos es acumulativo. No existe una dosis de rayos x por baja que sea que no produzca daño”.
Sobre el impacto de los rayos x sobre el tejido celular, Tagliapietra remarcó que “causa la destrucción de las membranas, las mitocondrias y el tejido celular en general. Por otro lado el material genético es afectado, ya que, produce simples y dobles roturas de la cadena de ADN en forma directa e indirecta por la producción de radicales libres. Dependerá del estado de salud de cada individuo (edad, sexo, estado general de salud) y la capacidad de las células de reparar el daño celular y genético del daño efectivo que sufra el mismo. En este sentido resulta muy peligroso para los embriones durante las primeras semanas de gestación, ya que, están constituidos por pocas células y el daño de una sola de ellas puede derivar en un nacimiento defectuoso por falta de desarrollo de algún órgano o función”.
Incumplimiento de órdenes judiciales

11/05/16

Entrevista a Pastora ante o juízo a “Nais contra a Impunidade”: “O que estám a fazer é castigar a dor”


nais 

extraido de Abordaxe Revista

Fonte: O gajeiro na gavea.

Quando começei a tratar a Pastora, recém deixaram morrer por falha de coidado médico ao seu filho Xosé Tarrío no CHUAC, se bem “in illo tempore” (finais de 2004-primeiros de 2005) o maldito hospital corunhês ainda mantinha o nome do assassino fundador da Falange em A Corunha: “Juan Canalejo”, um nome moito mais apropriado ás torturas que tivera que suportar o Xosé algemado aos barrotes da sua cama quando estava paralisado.
Pouco depois, e por ela, conhecim tamém a Carmen, nai de Diego Viña, um moço de só 22 anos que aparecera aforcado no quartel da Garda Civil de Arteixo (em setembro de 2004) tras ser detido tras ter umha discusom com seu pai (membro da Garda Civil na reserva).
Ambas mulheres irrumpirom na minha vida e desde entom sínto-me parte da sua dor e da sua luita por tirar á luz os feitos que acarrearom os assassinatos dos seus respectivos filhos e que os sucessivos governos e suas forças de ordem tratam de manipular e falsear até o extremo de querer dar-lhe a volta á realidade e criminalizar ambas mulheres e a quem se lhe arrime solidariamente. Assim em 6 de junho serám julgadas em A Corunha acusadas, entroutras coisas, por injúrias á Garda Civil e pedem-lhes 44.000 EUR de multa ou umha condena de 9 meses de prisom.

08- Pastora em Teixeiro 2

[A Coruña] Nais Contra a Impunidade no banquillo

Reproducimos o texto e o cartaz co que o colectivo Nais Contra a Impunidade chaman a solidariedade co seu proceso por “inxurias contra a garda civil”, por protestar nunha concentración na que se pedían responsabilidades pola morte en extrañas circunstancias de Diego Viña, que apareceu sen vida nos calabozos do cuartelillo de Arteixo no 2004. Nun retorcido xiro dos acontecementos, agora os gardas civis responsables resultaron absoltos e os familiares, amigos e solidarios procesados:

 extraido de Abordaxe Revista

Xuicio Diego Viña
Dia 6 de Xuño de 2016, as NAIS CONTRA A iMPUNIDADE NO BANQUILLO. Procesadas e acusadas dun delito de Inxurias, por pedir o esclarecemento da morte de Diego Viña Castro, falecido con 22 anos no Cuartel da Garda Civil de Arteixo.
Charla das persoas procesadas Sábado 4 de Xuño de 2016, as 20,00 h no Ateneo Libertario Xosé Tarrío.
Concentración diante dos Xulgados de A Coruña, Luns 6 de Xuño as 9,30 h.
Nos mais mortes baixo custodia.
Queremos saber como morreu diego.
‪#‎15procesad‬@s
info@naiscontraimpunidade.org

Del 20 Al 24 De Mayo, Charlas De Nais Contra A Impunidade En Madrid

ENCUENTRO (1)
¡RECORDAD QUE EL 6 DE JUNIO JUZGAN A 15 PERSONAS PERTENECIENTES A NAIS CONTRA A IMPUNIDADE O RELACIONADAS CON ELLAS POR DENUNCIAR LA MUERTE DE DIEGO VIÑA EN  MANOS DE LA GUARDIA CIVIL!
¡DEFIENDEN A LOS ASESINOS Y PERSIGUEN A LAS MADRES DE LOS ASESINADOS!
¡NUESTRA SOLIDARIDAD ES INDISPENSABLE!

29/04/16

[Vigo] Sábado 30 de abril – I Xornada contra a Impunidade no CSO A Quinta da Carmiña, en solidariedade coas Nais contra a Impunidade

extraido de Abordaxe Revista

12063714_452169941653929_7903477998823901485_nXs compas do CSO A Quinta da Carmiña (R/ do Carme nº 1, Vigo) organizan esta primeira Xornada contra a Impunidade, toda unha xornada de solidariedade e tamén de festa en beneficio das compas do colectivo Nais contra a Impunidade, que pronto terán que afrontar un xuízo (onde arriscan cuantiosas multas que superan os 40.000 euros ou 9 meses de cárcere) pola súa loita contra os abusos nas prisións, e neste caso contra a impunidade da Garda Civil e polo esclarecemento inmediato da morte de Diego Viña no seu cuartel de Arteixo. Para atopar máis info en Abordaxe do caso contra Nais contra a Impunidade podedes clickar aquí.


Todo o diñeiro recaudado durante o evento destinaráse ao colectivo Nais contra a Impunidade.
O programa de actividades desta I Xornada contra a Impunidade é o seguinte:
12:00h -SESION VERMUT- Quentaremos motores cuns katxarros ao aire por tódolxs presxs.
13:00h- PRESENTACION- Companheirxs do C.S.O. A Quinta da Carminha darán inicio á primeira edición desta XORNADA CONTRA A IMPUNIDADE cunha breve introducción teatral.
13:30h -TEATRO- Da man do Local Social Faísca coa peza IRREDIMÍBEL.
14:30h -XANTAR- Pra encher os bandullos. Paella Vegana.
16:00h -PALESTRA- O colectivo de NAIS CONTRA A IMPUNIDADE abrirán esta charla sobre a situación actual dxs presxs, dxs familiares, amigxs, conhecidxs que, dalgunha maneira imposta, viven as consecuencias dun obsoleto sistema penitenciario.
18:30h -TEATRO- “FIES e aillamento como xeito de tortura encuberta que se pasa os dereitos humans polo cú”.Con esta verdade a compañía LÚMPENS ORGANIZADXS amosarán a súa peza TORTURA BLANCA.
21:00 -CONCERTOS- Música, música e máis música

14/04/16

Solidaridad Con Las Nais Contra A Impunidade, Procesadas Por Denunciar La Muerte De Diego Viña En Un Cuartel De La Guardia Civil

extraido de Boletin Tokata

Nais-Contraa-Impunidade
Pastora, madre de Xosé Tarrío, en nombre de Nais contra Impunidade, pide difusión de este mensaje:
Compañeras y compañeros, el mundo al revés, el juzgado lleva al banquillo a las madres contra la impunidad. Las quieren condenar por pedir justicia y esclarecimiento por la muerte de un chico de veintidos años en el cuartel de la guardia civil de Arteixo.
El juicio tendrá lugar el 6 de junio en los juzgados de A Coruña a las 10 de la mañana.
Contamos con el apoyo de todos y todas vosotras. No se puede castigar a las madres porque estamos en todo nuestro derecho de pedir justicia.
A lo largo de estos años venimos denunciando las torturas y muertes de muchas presas y presos, esto no les interesa y por eso hacen esta persecución a las madres, para meternos miedo y que no volvamos a hacerlo. Así que hoy, aquí, pido vuestra solidaridad y apoyo para ese día. Gracias.
Nos quieren sacar de circulación, pero antes daremos caña.
Madres contra la impunidad

08/04/16

18-24, Abril: Semana De Apoyo A Los Represaliados De Lleida Por Solidarizarse Con Un Preso En Lucha

Prohíbenlle a Noelia Cotelo ler un libro de Emma Goldman por “razóns de seguridade”

extraido de Abordaxe Revista

As denuncias de vulneracións sistemáticas dos dereitos humanos dos presos e presas no Estado español transcende as fronteiras e é recollido por organizacións e movementos de dereitos humanos, neste caso de América Latina. O xornalista arxentino, Óscar Castelnovo, director da Axencia Para A Liberdade, recolle a denuncia sobre Noelia Cotelo e publícaa no seu medio de comunicación. Agora, nós recollemos de Portal Libertario Oaca, traducimos e difundimos.
noelia_cotelo_liberta78Solidariedade con Noelia e con todxs xs presxs en loita! Abaixo os muros das prisións!
A militante anarquista Noelia Cotelo, cautiva en Topas, Salamanca, leva máis de 8 anos de cárcere. Marchou presa para cumprir só 1 ANO e MEDIO DE PRISIÓN. O tempo restante corresponde a causas internas por non mostrar submisión ante as brutais vulneracións de dereitos que desprega, profusamente, o fascismo español nos sitios de peche. A súa rebeldía e a actitude fronte aos torturadores xeraron un vendaval de solidariedade en diversos sitios do mundo. Recentemente, os carceleros prohibíronlle o ingreso do volume “Vivindo a miña vida”, de Emma Goldman, quen naceu en Lituania e foi unha muller adiantada á súa época. Desde a súa chegada a Nova York como costureira aos 20 anos de idade procedente da Rusia zarista ata o seu paso polos enclaves socialistas do Lower East Side de Manhattan, consagrou a súa vida ao activismo e a axitación pública. Tivo unha influínte presenza en distantes acontecementos políticos tales como a Revolución Rusa e a Guerra Civil española. “Vivindo a miña vida” é unha das grandes biografías do século e un fascinante relato dunha época de turbulencias políticas e ideolóxicas. Os seus escritos e conferencias abarcaron unha ampla variedade de temas, incluíndo as prisións, o ateísmo, a liberdade de expresión, o militarismo, o capitalismo, o matrimonio, o amor libre, o control da natalidade e a homosexualidade; desenvolvendo mesmo novas maneiras de incorporar a política de xénero no feminismo e o anarquismo.

Tres Presos En Huelga De Hambre En Cárceles Madrileñas Contra El Régimen Especial De Castigo

hhhhhhhh
Como muestra de apoyo a los tres presos que se encuentran ahora mismo en huelga de hambre en cárceles madrileñas en defensa de su dignidad como personas, nuestros compañeros del Grupo Pro Presxs de Madrid han convocado una concentración para el miércoles, 6 de abril, a las 21 horas, en la plaza de Tirso de Molina, en Madrid. Ya hicieron otra por los mismos motivos el jueves pasado, pero continúa siendo necesario apoyar a los compañeros, uno de los cuales lleva ya 63 días ayunando.
Desde el 1 de febrero José Adrián Poblete Darre está en huelga de hambre, protestando por los malos tratos recibidos, por el abandono y trato inhumano que sufren las personas presas, especialmente quienes están en aislamiento, el Régimen Penitenciario de Máxima Crueldad, y reivindicando que se limite a 20 años la condena que pesa sobre él y que se le traslade cerca de su familia. Xavier Corporales Barruecos empezó a ayunar el pasado 30 de marzo en solidaridad con su compañero y protestando por las palizas, abandono médico y tratos degradantes, sufridos desde que cayó, en julio, a manos del personal carcelero. Tanto José como Xavi están en la cárcel de Estremera. Hoy nos enteramos de que también está en huelga de hambre el compañero Antonio Chavero Mejías, en la cárcel de Soto del Real. Empezó el 16 de marzo, en solidaridad con sus compañeros y por las siguientes reivindicaciones:
1º – Exijo la apertura de investigación, esclarecimiento y delimitación de responsabilidades, por lxs compañerxs muertos, asesinadxs o muertos por abandono en las cárceles del estado español. Desde el principio de la “democracia” a día de hoy.
2º – Exijo la aplicación práctica del art. 15 de la Constitución Española en conexión con el art. 3 del convenio europeo de derechos humanos (Basta de teorías).
3ª – Aplicación del art. 104 del R.P. (reglamento penitenciario), del art. 196, del mismo reglamento, a toda persona presa enferma crónica sin que exista el requerimiento de que se encuentre en fase terminal.
¡¡¡DIGNIDAD PARA LAS PERSONAS PRESAS ENFERMAS Y SUS FAMILIAS!!!
ESTAS REIVINDICACIONES NO SON PARA ULTRADERECHISTAS, NARCOTRAFICANTES, POLICÍAS, CARCELEROS, MILITARES, VIOLADORES, PEDERASTAS, PEDÓFILOS, MALTRATADORES DE MUJERES, DE NIÑXS, DE ANIMALES, NI PARA EMPRESARIOS, BANQUEROS, POLÍTICOS CORRUPTOS, NI TAMPOCO PARA PRESXS CORRUPTOS.
¡¡¡SÓLO PARA PRESXS CON DIGNIDAD Y ESPÍRITU DE LUCHA!!!
Para escribir a los compañeros:
José Adrián Poblete Darre
Francisco Javier Corporales Barruecos
centro Penitenciario Madrid VII – Estremera
Ctra. M-241 – km 5.750
28595 – MADRID
José Antonio Chavero Mejías
centro Penitenciario Madrid V – Soto del Real
Carretera M-609 – km. 3,5
28791 – MADRID
Más información: Grupo Pro Presxs de Madrid

16/03/16

El 24 Y 25 De Marzo, Ayuno En Varias Prisiones En Memoria De Los Compañeros Asesinados Por La Cárcel

Para todos los compañeros caídos en prisiones, pero en especial, un homenaje para mis hermanos, amigos, Juan Carlos Dopico García, Eugenio García Serrano “Gavioto”, Daniel Rodríguez Obelleiro, Felipe Gallego, Cheché Tarrío, Gorri y todos mis amigos que mataron en las prisiones españolas, que sean felices allá donde estén. Breogán falleció el 09/12/2012, en la cárcel de Teixeiro, A Coruña, allí mismo mataron a Dopico, Daniel, Felipe, entre otros  muchos mas, en la cárcel de A Lama mataron a Gavioto, Borja, entre otros muchos mas. Ya que no habría ni papel ni tinta para las muertes cometidas en prisión y los inducimientos por parte de los mercenarios de los carceleros y directores de este estado español.
Como gasto papel hoy, como gasto lágrimas hoy, en la impotencia, a mis amigos, sus principios, valores, su dignidad, su lucha constante… esa lucha para con los regímenes especiales, que tuviésemos actividades… en primer grado y segundo de tratamiento. Hombres que lucharon hasta su último día en estas draconianas prisiones. Eran bellísimas personas, nobles, sensibles con sus valores y principios como personas y, guerreros ante un sistema represor, un sistema de salvajismo puro y duro, de torturas, humillaciones, esposamientos gratuitos. Eran guerreros de los que ya hoy en día hay muy pocos, sí los hay, pero muy poquitos.
Ya no quedan lágrimas para llorar, solo rabia y dolor para odiar. El silencio, nuestro eterno compañero, trae recuerdos de sus voces, fuertes en la lucha, sensibles y puros en la amistad, cómo imaginar ahora sin llorar… un serio invierno mataron su libertad. Rebeldes, ladrones, anarkistas, hombres libres de verdad, sin temor alguno a morir, pero eso sí, con dignidad.
La tristeza del poeta cuando sus versos despiden a un rebelde, a un amigo, amigos, a mis hermanos… la tinta de su poesía clama por la sangre derramada, pidiendo venganza y lucha como en el frente de la guerra. Nuestros hermanos y camaradas se fueron como tantos otros, en extrañas circunstancias en las cárceles, Teixeiro, A Lama, Villabona… Donde cobijan a traidores y asesinan a luchadores.
Desde esta humilde poesía, vaya nuestro grito al cielo, a ese cielo estrellado donde descansan los hombres que nunca fueron doblegados y, desde esta sucia celda vaya para sus verdugos la amenaza que ellos mismos han sembrado.
Mis lágrimas casi secas, nuestros ojos empañados, nunca olvidarán sus risas que siempre están a nuestro lado, ¡¡siempre!!
Algún día venceremos, vengaremos tanta muerte con las armas en la mano… Mientras, seguiremos añorando y recordando a mis amigos, a sus risas, a sus llantos, maldiciendo a los perros que sus vidas se llevaron, y a los responsables de su dejadez que los tuvieron días en celdas hasta morir.
A tí Dopico, Gavioto, Gorri, Daniel, Felipe, Cheché, a Manuel Gómez Lirón, muerto en Mallorca,  con vuestros sueños que no os dejaron realizar, con honor y lealtad de los hermanos que jamas os olvidaran.
Siempre y por siempre.
Firmado, los leales del viento:
Reinaldo Gómez Guijarro
Jonathan Pena Rey
Rafa Ríos Tejero
Compas de lucha y aquellos que perdieron familiares y a aquellos grupos del exterior me dirijo para hacer un ayuno de dos días por los caídos, nuestros amigos, camaradas, quien quiera y tenga sus valores que lo haga a su manera, denunciar, ayunar o apoyar a los grupos de apoyo a las personas presas y familiares, que hagan ruido en el exterior de las cárceles, pues ellos los mataron los indujeron al suicidio y es que mañana nos puede tocar a nosotros en este sistema represor y asesino de mercenarios. El ayuno será los días 24 y 25 de marzo de 2016.

11/03/16

Resumo da terceira e última sesión do xuízo de Mónica Caballero e Francisco Solar, 10 de marzo de 2016.

Extraido de Abordaxe Revista
Hoxe, xoves 10 de marzo realizouse a terceira e última sesión do xuízo a nosxs compañeirxs Mónica e Francisco. Principalmente realizáronse as alegacións finais tanto de xs abogadxs defensores como da acusación particular e fiscal.
A vista comezou cos testemuños periciais, citados a xuízo pola defensa, de quen emitiu informes sobre o estudo comparativo de ADN entre unha serie de obxectos que se recuperaron tras a explosión, e o ADN de Francisco e Mónica extraído de obxectos que se tomaron das súas celas. Confirmaron o exposto nos seus informes: non existe ningún tipo de coincidencia.
Posteriormente a xuíza consultou se as partes sostiñan as súas conclusións iniciais, ante o cal o avogado da acusación particular, a muller que estaba no alicerce no momento da explosión, expuxo que sostiña o cargo de «danos» e «lesións» pero que retiraba os cargos de pertenza e conspiración, rebaixando considerablemente a petición de condena a 12 anos e un día a cada un/unha e solicitando unha indemnización de 102.000 euros.
As alegacións finais comezaron coa Fiscal quen mantivo os 4 cargos que se lles imputa no escrito de acusación: pertenza, estrago, lesións e conspiración. Así tamén mantivo a petición de 44 anos de prisión para cada un/unha. Na súa argumentación insistiu en que tras a vista oral e os informes de intelixencia queda probada a participación dxs compañeiros nunha organización de carácter terrorista. Ante a desacreditación dos peritos que a defensa fixera nas sesións anteriores aludindo á falta de formación titulada destes nos temas que emiten os seus informes, a fiscal quixo validar os seus desempeños a partir dos seus coñecementos técnicos e prácticos. Nesta mesma liña, a fiscal continuou a súa alegación dando por probada a participación de Francisco e Mónica na acción do Pilar e na intención de atentar contra o santuario de montserrat. Respecto ao cargo de lesións, apoiar nos informes médicos que dan conta das lesións auditivas e as secuelas psicolóxicas da muller afectada.
Continuaron as alegacións a acusación particular, explicando o porqué do cambio das súas conclusións tras a vista oral, sinalando que aínda que coincidía coa fiscal en que xs compañeirxs pertencen a FAI-FRI e GAC non hai argumentos suficientes para considerar a esta unha organización terrorista. Unha argumentación similar utilizou para xustificar o retiro do cargo de estragos: considera que efectivamente a súa visita a monserrat tiña a intención de atentar contra esta pero non existen as probas suficientes para probalo. Respecto dos cargos que sostivo é importante sinalar que modificou a figura de «estragos» por «danos» con finalidade terrorista.
As alegacións finais corresponderon á defensa, os cales foron contundentes e categóricos no cuestionamento da tese acusatoria. Foi unha exposición extensa polo cal abordaremos para efectos deste resumo os aspectos medulares da argumentación:
  • Falta de imparcialidade da sala de enxuizamento ao incorrer en procedementos que correspondían ao xuíz instrutor. Neste punto tamén expúxose que era sinal de imparcialidade o feito que a mesma sala fose quen decretase a ampliación da preventiva indicando que existían «probas» suficientes para tomar esta medida. Aquí tamén cuestionouse o que se incluiran no xuízo informes policiais como probas periciais.
  • Falta á verdade ao sinalar na investigación que Francisco e Mónica foran condenados en chile polo caso bombas e quedaran en liberdade por un «fallo procesual» sendo que foran absoltos por falta de probas.
  • O feito que o auto de procesamento e o escrito de acusación fose un «curta e pega» dos informes de intelixencia denota a falta de imparcialidade na investigación fiscal e no procedemento de instrución do caso.
  • Baixo unha adoitada documentación técnica ponse en cuestión a rigorosidade do sistema que se utilizou para obter os resultados do análise antropométrico, sinalando por exemplo, que en ningún momento queda claro cales son as especificidades técnicas do programa que se aplicou; o porqué utilizouse ese sistema e non outro e que os resultados están lonxe de ser fiables xa que non cumpren os mínimos dos requisitos técnicos (distancia da cámara, ángulo, luz, píxeles, calidade da imaxe)
  • Cuestionase o uso de fontes «abertas», é dicir, obtidas a partir de internet sen contrastar con fontes orixinais.
  • Recalcan que ningunha testemuña presencial dá unha descrición que coincida cos trazos deles.
  • O concepto e a práctica da «solidariedade e o apoio mutuo» son inherentes a todo anarquista.
  • Ao necesitar polo menos 3 persoas para conformar unha organización terrorista a investigación policial necesitou vinculalos con outras persoas e grupos e é aquí onde aparecen os GAC no proceso.
  • Non existen indicios suficientes para vinculalos cos GAC e en ningún caso pódese considerar a ésta como unha organización terrorista sinalando que non hai ningunha acción que se reivindicara baixo estas siglas. Ademais fíxose unha revisión dos comunicados de GAC e o libro «contra a democracia» demostrando que non hai ningún aspecto nos seus contidos que poida indicar que é unha organización con finalidade terrorista.
  • A defensa argumenta que FAI-FRI non responde a ningunha estrutura nin organización e que é unha «firma» baixo a cal se chama á acción dos anarquistas a nivel internacional. Reitérase tamén que desde o ano 2010 xa non está tipificada como organización terrorista pola comunidade europea.
  • Sobre o informe de perigo do artefacto explosivo, partindo da convicción de que non son eles os responsables do feito, sinálase que quen cometese a acción do alicerce non buscaban causar dano a persoas, dadas as características do artefacto, a hora en que estourou e o aviso telefónico que se fixo.
O xuízo concluíu co uso de Francisco e Mónica ao seu dereito a unha última palabra que foi aproveitada por elxs para reafirmar as súas ideas como anarquistas. Posterior a isto a xuíza ordenou desaloxar a sala entre berros de apoios dos compañeirxs presentes no xuízo. Finalizamos esta síntese citando as palabras dos compañeirxs coas que concluíron as súas declaracións e que reflicten a forza e coherencia das súas conviccións:
MORTE Ao ESTADO E VIVA A ANARQUÍA

06/03/16

Tokata Y Fuga 5-III-2016. La Muerte De Moisés Soto En La Cárcel De Puerto III Por Abandono De Los Carceleros

Hablamos con gente de Salamanca de la XX marcha a la cárcel de Topas y las jornadas de preparación que se celebran la semana que viene. Comentamos la muerte de Moisés Soto Moreno en la cárcel de Puerto III, víctima de abandono médico y negligencia de los carceleros. Recordamos el juicio en la audiencia nazional contra Mónica Caballero y Francisco Solar, programado para la semana que viene, con peticiones fiscales de 44 años de cárcel. Leemos los estatutos de ASPRELA, propuesta de organización de autodefensa de las personas presas.


Situación (tensa) de Javier Guerrero Carvajal dende a súa chegada a Porto 3

extraido de Abordaxe Revista

Colamos do boletín tokata esta nova sobre a situación de Javier Guerrero. Recordamos que Javier estivo preso no cárcere da Lama onde levou unha intensa folga de fame e foi trasaldado non fai moito a prisión de puerto 3 en Cádiz.
Chéganos desde dentro a carta dun compañeiro que describe as tensións ás que está sometido Javier Guerrero polos carcereiros do Porto 3.
Como estades?, escríbovos esta carta para así que todo o mundo saiba como é a situación de Javier Guerreiro Carvajal (Gaivota) desde que saíu da súa folga –que todos coñecedes– de 133 días, xa que el non quixo que se seguisen publicando as súas cousas por dar un voto de confianza ou de boa fe a todo o que se lle dixo, non quere dicir que se esqueza de todos nós, do malo que lles pasa aos seus compañeiros en prisións, de denunciar os abusos e as irregularidades dentro dos muros, pero tamén o defraudaron moitas persoas que dicían entendelo e que estarían con el ás boas e ás malas, pero cando saíu de permiso viuse bastante angustiado, e o que o coñece sabe que di o que pensa aínda que sexa sen intención de ofender, son moitos anos encerrado e distanciado do mundo normal, pediu a esa persoa que lle desculpe 20.000 veces porque non quere seguir distanciado, pero esa persoa (dun colectivo) non o entende e por iso contoume a súa situación e o porqué está mal, non atopa o seu oco e está moi cansado de todo isto e o único que pide, é que hai que entender e comprender a todas esas persoas que levan anos encerrados e que non hai que deixalos no esquecemento, que os colectivos de axuda aos presos, cando os compas teñen problemas, axudan e etc., pero logo saen de Galicia e caen no esquecemento, que aos amigos non hai que deixalos de lado é o que el di, xa que el non o faría.
Bo, cóntovos un pouco como está desde a súa chegada a Porto 3. Chegou á Lama tras pedir o alta (voluntaria no Hospital Provincial de Pontevedra), o mesmo día que chega enganárono, subiu á súa cela e en cuestión de minutos presentouse na súa cela persoalmente o Subdirector de Seguridade, os dous Xefes de Servizos e dous funcionarios máis, tras cachealo el díxolles que acababa de chegar e que non quería problemas porque non estaba en condicións para aguantar outra malleira.
Sacárono da cela e tras cachealo levárono a ingresos dicíndolle que non vexas a que leara, ao que el contestou que el non fixera nada, só reclamar o que lle pertencía e levaba desde 2012 tentando arranxar cos Educadores e o Director da Lama, pero a pesar de haber Autos que lle daban a razón, o cárcere non arranxaba a súa situación.
Unha vez en ingresos tras outra mentira, metérono nun furgón da Garda Civil sen nada das súas pertenzas, tendo que irse con tan só o que levaba posto desde Galicia ata Cádiz.

08/01/16

Actualización [CP Teixeiro] URXENTE Solidariedade con Xurxo Castro Cervantes! Alaguemos o cárcere con cartas ao seu nome

extraido de Abordaxe Revista

IMG-20151220-WA0007 Apenas hai unhas semanas colamos sendos escritos do Xurxo cando aínda estaba preso en Topas; agora recollemos esta imaxen do Boletín Tokata onde convocan a alagar Teixiero con cartas ao seu nome, e se ben esta convocatoria fala de facelo entre o 20 de decembro e o 3 de xaneiro; dende Abordaxe vos animamos a ampliala e a que na vindoura Marcha a Teixeiro do vindouro sábado 9 (convocatoria da que estamos pendentes de receber o cartaz con o horario e lugar de partida) o teñamos presente nos nosos berros.
ACTUALIZACIÓN
Dizer que compas solidárias galegas nos remitiran na semana pasada un seu correo (que non vimos ata hoxe por razóns que non imos contar aquí) manifestando o seguinte ao respeito da luita do compa.
O companheiro Xurxo quere agradecer a toda a xente que lle esta a enviar cartas en protesta pola restricción das comunicacions ao que se ve sometido. Motivos de seguridade son os que esgrimen tanto o cárcere como o xuiz de vixiancia penitenciaria por estar en contacto con outros pres@s en loita, con persoas libertarias e, incluso, por escribirse con pres@s que, a sua vez, se escriben cun FIES. Rocambolescos e inxustos argumentos, represión ideolóxica e tortura de aillamento por intentar non perder o contacto coa sua xente.
Os carcereiros tenhen retidas mais de 30 cartas por non ter remitente e son pocas as que lle entregaron.
Enviemoslle mais animo nos primeiros días de ano. E o día 9 de xaneiro fagamos que escoite os nosos berros.

BASTA DE REPRESIÓN NAS CADEAS, PAREMOS O CONTROL IDEOLÓXICO!!!
Liberdade para tod@s, solidariedade con Xurxo, Xavi, Toni, Noelia,etc…
SOLIDARIEDADE PRESXS EN LOITA!!!

Colado por Xan do Can para Abordaxe

Sábado 9 xaneiro ás 17:00′.- XVI Marcha a TEIXEIRO

extraido de Abordaxe Revista

XVI-Marcha-a-Teixeiroweb
Lugar de comenzo o habitual: Enfronte da gasolineira do Km 63 da N-634 ás 17 hs.
Un ano máis e xa van dezaseis, imos a Teixeiro a mostrar noso rexeitamento as prisións e a apoiar a tódalas persoas presas. Mentres sigan as torturas e os malos tratos, mentras sigan morrendo persoas en prisión, mentras siga un muro en pé, seguiremos berrando en favor da liberdade.
Como remate desta xornada solidaria, na noite haberá no CSOA Escárnio e Maldizer de Compostela cena e foliada e pinchada a partir das 22:30. Anímate e trae o teu instrumento!


ABAIXO OS MUROS DA PRISIÓN!!
ATA AQUÍ CHEGA O CHEIRO DAS TORTURAS EN TEIXEIRO!!